اتاق تاریک یا Camera Obscura به محفظه ای با تاریکی مطلق اطلاق میشود که تنها یک روزنه کوچک برای ورود نور بدان وجود داشته باشد . نور ورودی ، همراه خود تصویر مقابل روزنه را هم به درون محفظه می آورد و تصویری وارانه از هرآنچه درمقابل روزنه قرار دارد میسازد . قدیمی ترین یافته ها در مورد اتاق تاریک که امروزه میدانیم از قوانین فیزیک نور پیروی میکند ، متعلق به مو- تی ، فیلسوف چینی است که 4 قرن قبل از میلاد میزیسته است . در طی قرن ها ، دانشمندان زیادی تلاش کرده اند این پدیده را به نوعی در خدمت بشر درآورند . این تلاشها را میتوان قدمهایی در راه اختراع تصویرنگاری دانست . در قرن هفدهم اتاق تاریک به شکل جعبه ای در آمد که نقاشان برای گرته برداری از سوژه های خود از آن بهره میبردند . 

در قرن هجدهم میلادی و با پیشرفتهای حاصل شده در علم شیمی ، مواد حساس به نور کشف شدند و با اضافه شدنشان به اتاق تاریک ، عکاسی اختراع شد . امروزه تنها افرادی که در زمینه عکاسی مطالعه دارند میدانند که هنوز هم دوربینهای عکاسی بر پایه همان اتاق تاریک کار میکنند ، اما شاید خیلی از همانها هم دقیقاً ندانند چه اتفاقی درون این محفظه تاریک رخ میدهد . جدای از مطالب تئوری ، درون دوربین عکاسی بودن ، و دیدن آنچه رخ میدهد ، باید تجربه بسیار جالبی باشد . آبلاردُ مُرل ، عکاس کوبایی الاصل امریکایی ، در مجموعه عکسی که آنرا "اتاق تاریک" نام نهاده ما را به درون دوربین عکاسی میبرد .

در سال 1991 ، مُرل ، با پوشاندن پنجره های یکی از اتاقهای خانه اش ، آنرا به اتاق تاریک تبدیل میکند و با ایجاد یک روزنه کوچک ، تصویر فضای جلوی خانه در اتاق ایجاد میشود . سپس با یک دوربین قطع بزرگ ، و با نوردهی چند ساعته این تصویر را ثبت میکند .

این درآمدی است بر عکسهایی که او طی چندین سال ، با همین تکنیک ثبت کرده و در سال 1995 در قالب کتاب A Camera in a Room و بعدتر در سال 2004 در کتاب Camera Obscura بچاپ رسانده است . برای ثبت تصاویر ، او سفرهای زیادی انجام میدهد . میدان تایمز ، ساختمان امپایر استیت ، پارک مرکزی نیویورک ، برج ایفل ، موزه هنر فیلادلفیا ، مناظری از هاوانا ، ونیز ، لندن و ... ، همه و همه را به درون اتاق تاریک هتل یا آپارتمان کوچکی که به همین منظور اجاره کرده میکشاند و از آنها عکس برمیدارد . تا سال 2006 ، عکسها بصورت سیاه سفید و وارانه ثبت شده اند و برای بهبود شارپنس از یک لنز در محل روزنه استفاده شده است؛ از آن به بعد ، تصاویر رنگی هستند و برخی عکسهای متأخرتر ، با کمک منشور وارانگی هم ندارند . 

در بیشتر عکسها ، اثاث و وسایلی در اتاق دیده میشود . تخت خوابی بهم ریخته ، صندلی راحتی ، کتابخانه ، نرده بان ، قاب عکس و غیره . مُرل اتاقهای تاریک را چیدمان نموده و آنها را در خدمت بیان عکاسانه خود درآورده است . در این تصاویر او خواسته دنیای عظیم بیرون را به اتاق کوچکی بیاورد که زندگی در آن جریان دارد ؛ برج ایفل و امپایر استیت را بروی تخت خواب خود بخواباند ؛ یا گنبد با شکوه کلیسای سالوُت ونیز را در آینه اتاقش نگاه کند . 

این همانکاری است که عکاسی برای ما انجام میدهد . در زندگیمان جاری و ساری است و شکوه دنیا را به اتاقی می آورد که در آن زندگی میکنیم . این معجزه ی عکاسی است . مُرل به یادمان می آورد که میتوانیم ایفل را روی دیوار اتاق خوابمان تماشا کنیم ، با اینکه هرگز پاریس نبوده ایم ؛ کافی است ایفل درون اتاق تاریک دوربینی جا شده باشد تا بتوانیم هرجای دنیا که هستیم از تماشایش لذت ببریم . این یک ادای دین به عکاسی است . یک ارزشگذاری مجدد است برای پدیده ای که امروزه با وجود امکانات بی شمار تصویربرداری دیجیتال ، کم اهمیتر از همیشه جلوه میکند و به عادیترین چیزها نزد مردم تبدیل شده است .
این یادآوری زندگی است .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: